Een bibliotheek draait natuurlijk om boeken, maar een bibliotheek draait ook om mensen… want zonder mensen zou niemand die boeken lezen. Eén van de dingen die ik leuk vind aan werken in een bibliotheek is de inkijk die je krijgt in de samenleving en in de variëteit aan uiteenlopende mensen die die samenleving uitmaken.
Je hebt vaste lezers, maar ook vaste klanten die alleen om een praatje en een kopje koffie komen. Je hebt scholieren die graag lezen, maar ook scholieren die voor de lijst moeten lezen en dan maar het dunste boek komen halen. (Dus als alle exemplaren van Het Gouden Ei weer eens uitgeleend zijn, weet je al hoe laat het is.) Moeders met kinderen, moeders zonder kinderen, kinderen zonder moeders, vluchtelingen, zakenreizigers, gemeenteleden, postbodes, en ga zo maar door. Bij de bibliotheek is iedereen welkom, en dat vind ik mooi.
Boeken verslinden
Sommige van die mensen blijven in de herinnering beter hangen dan anderen. Zo was er de man van 94 jaar, die bij ons een cursus 3D-printen kwam volgen, want dat hij oud was vond hij geen reden om niet bij te blijven met de moderne technologie. Of er was die keer dat een diep schuldig kijkend meisje van een jaar of twee, op aandringen van haar moeder, een kleurplaat met excuses overhandigde omdat ze een boek had opgegeten. Tja, boeken verslinden is iets waar we van houden, maar meestal dan liever iets figuurlijker.Regels en uitzonderingen
En natuurlijk is het niet altijd zo fijn. Ik heb een keer een kwartier met iemand gediscussieerd om een boete van 25 cent, waarna de persoon in kwestie in een BMW van €100.000,- stapte en boos wegreed. Dat vind ik dan toch wel een beetje een verspilling van mijn en hun tijd, maar gelukkig zijn deze gevallen uitzondering en geen regel. (Over regels gesproken, dat je nooit een komma voor het woord ‘en’ moet zetten is er één die ik altijd vergeet, en dus bij het nalezen altijd moet verbeteren.)
Per ongeluk express
Soms krijg je ook bezoekers die nog helemaal niet kunnen lezen. Deze bezoekers communiceren in een andere taal, kauwen op de pagina’s, en merken al gauw dat ze de pagina’s niet kunnen omslaan. Daar raken ze dan zo van overstuur dat ze de hele bibliotheek door gaan fladderen tot je ze voorzichtig aan hun verstand kan peuteren dat vogels toch niet kunnen lezen. Misschien moet iemand een soort Voorleesexpress voor vogels opzetten, dan kunnen we dit voorkomen. Een Voogleesexpress, om het zo maar te zeggen.
Lezende honden bijten niet
Ook honden mogen eigenlijk niet bij ons naar binnen, en soms vinden ze dat erg jammer. Bijvoorbeeld die Golden Retriever, die bij de voordeur van het gangetje begon, maar telkens als hij dacht dat niemand keek een stukje naar voren schuifelde, tot hij uiteindelijk bij de ingang van de bieb zelf stond en niet meer verder durfde. Gelukkig was zijn baasje al gauw klaar met het uitzoeken van leesvoer, en hoefde hij niet lang besluiteloos in de deuropening te staan.
Kruispunten
Iedereen heeft natuurlijk zijn eigen levensweg, en die kruist wel vaak met die van anderen, maar het blijft je eigen levensweg. Maar iedereen die wel eens met de auto op vakantie is geweest, weet: een lange weg is gezelliger met een boek erbij. Op al die mensen (en honden) die bij ons langskomen hebben wij, op een kleine manier, een impact op hun leven. En daar ben ik soms best trots op.
Sebas (Bibliotheek Hilversum)